Wat nou als je jezelf voor de gek houdt?

Ja, wat nou als je jezelf voor de gek houd? Soms heb je het onbewust niet door of stop je het diep weg.

Dit is wat mij duidelijk is geworden de afgelopen dagen. Ik houd mezelf voor de gek, en ik ga m'n best doen om te veranderen. Al die tijd dacht ik dat ik er al was, of eigelijk hoopte ik dat. Proberen een voorbeeld te kunnen zijn voor anderen en ze te willen helpen, maar het niet willen toelaten dat het met mezelf soms even niet goed gaat.

Misschien is het een masker, misschien is het de perfectionisme of de controle . Of misschien zijn het verschillende factoren.

Het was gewoon een hele enge maar mooie Mental breakdown en moment  

Van zelfbewustwording. Dit met ondersteuning van 2 hele lieve vrienden. Vrienden die mij willen helpen en ik ook hun waar kan. Het werd duidelijk dat ik misschien veel te weinig weet over wat er eigelijk bij mij gaande is... Het voelde als een mislukking en vond mezelf erg dom.

Tranen bleven uit m'n ogen rollen en ik liet het gaan, zo fijn voelde dat. Maar ergens vond ik dit natuurlijk helemaal niet leuk, maar wel wil ik proberen er aan te werken en er iets positiefs van maken.

Het masker moest er toch een keer van afvallen. De naakte waarheid. Nog altijd ben ik bezig met eten en afvallen, 10 jaar lang en elke dag opnieuw. Ook kan ik blijkbaar mensen manipuleren zonder dat ik het doorhad, dankjewel Borderline!  Want ja , dat hoeft niet negatief te zijn wat wel zo voor mij voelde. Ook gebruikte ik m'n problemen als een masker, doen alsof ik genezen ben en het  zogenaamd allemaal wel weet. Natuurlijk kan ik wel mensen helpen en steunen met diezelfde problemen en angsten ook al heb ik Het zelf niet helemaal voor elkaar. Iedereen heeft een doel in het leven en zijn kwaliteiten ! Net als dat ik dit stuk schrijf hoop ik dat jij er misschien wat aan hebt. Het hoeft allemaal niet perfect te zijn en soms is het gewoon verdomd moeilijk. 

Intens hoopte ik dat ik bij de finish was maar na 10 jaar ben ik pas bij het begin.en dat is helemaal niet erg! Kleine stapjes is ook vooruitgang. Trots ben ik op mezelf... Of wacht, praat ik mezelf dit nu ook aan? Ja! Bang ben ik, maar ik heb het vertrouwen erin dat ik wel trots op mezelf ga worden.

Blij ben ik met de mensen om mij heen, en zeker die 2 lieve vrienden die me even een spiegel hebben voorgehouden.