vrijdag 29 januari 2016

Kan jij ook zo boos naar jezelf kijken?


Kan jij ook zo boos naar jezelf kijken?



Ik kon heel boos naar mijzelf kijken , soms betrap ik me erop dat ik het nog kan.
Altijd had ik zo'n hekel aan mijn buik ...
Want of ik nou ondergewicht had , overgewicht of een gezond gewicht , die vetrolletjes bleven er altijd maar zitten.
Maar Wat is er nou fijner dan iets wat je niet zal gaan verlaten? Juist! Je lichaam is er altijd voor je en die rolletjes beschermen jou lichaam! Geen vriendje of vriendin die zo bij je zal blijven!

Misschien is het nu wel heel makkelijk gezegd en niet zo gedaan ...
23 jaar lang heb ik er moeite mee gehad , nou ja als baby kan ik natuurlijk niet zoveel herinneren maar je snapt me.
Mijn beeld van een mooi lichaam is altijd slank geweest ,als kind af aan al, en dat had ik niet.
Verdrietig was ik er altijd van maar ook kon ik er grapjes meemaken...
Ja het bekende gezicht wat je van 2 vetrollen maakt met een navel ertussen als neus.
Dit vonden mijn neef en ik altijd erg grappig .. Soms doen we dit nog steeds.
Nu weet ik ondertussen dat ik altijd automatisch met een negatief beeld naar mezelf keek.
Tegen de tijd dat ik met jongens in aanraking kwam was het helemaal verschrikkelijk.
Ik deed me altijd maar heel zeker voor maar ondertussen vond ik het zo vreselijk als iemand aan mijn buik zat , zo erg dat ik misselijk ervan werd.Zp ben ik ook alcohol gaan drinken , zo vergat ik mijn onzekerheid en voelde ik mij geweldig. Tot dat ik meerdere dagen in de week dronk,dat kan niet lang goed gaan.
Ook durfde ik niet in bikini... In de zon van 30 graden lach ik gerust met mijn kleding aan op het strand want stel je voor dat iemand me zou herkennen en mijn buik zag.


Tegenwoordig betrap ik mezelf erop dat ik mezelf echt een lekker wijf vind.
Puur omdat ik gewoon ging proberen om lief te zijn voor mezelf , positieve dingen tegen mezelf te zeggen.
Lekker aan mijn buik zitten en voelen hoe lekker zacht het is ... ipv dat je denkt dat het walgelijk is.
Soms kan je je zo focussen op 1 ding wat jij negatief vind waardoor je alle mooi dingen niet eens meer ziet.
Accepteer ook dat je niet perfect hoeft te zijn , niemand is dat.
Eigenlijk ben ik alles wat makkelijker en positiever gaan bekijken.
De geur  van de regen , het enthousiasme van mijn hondje die altijd blij is om mij te zien.
Maar ook moet je accepteren dat niet elke dag goed hoeft te zijn , soms heb je mindere dagen en dat is niet erg. Wees niet te streng voor jezelf.

Met de jaren hoop ik dat ik zal blijven groeien en hou dat ook aan voor jezelf.
Geniet van jezelf en je lichaam ,Als je je angst onder ogen komt word je een stuk sterker.
Mij zie je voortaan in een bikini lopen ,of zelfs rennen  want er is niks verkeerd aan je lichaam en het mag gezien worden!








Wat mij opvalt..Grenzen aangeven


Wat mij opvalt is dat zo veel mensen moeite hebben met grenzen aangeven..

Grenzen aangeven is belangrijk voor je eigenwaarde en zorg voor jezelf.


  • Help je graag anderen?
  • wil je graag geliefd zijn?
  • durf je nooit echt nee te zeggen? 

Mijn Ervaring met niet mijn grenzen aan durven geven..

WAT KAN ER NU ECHT GEBEUREN ALS IK NEE ZEG?

Heel vaak was ik bang , bang dat ik een klap zou krijgen of iemand boos zou worden  ,maar al zeker altijd bang dat ik mijn baan zou kwijtraken.

Vanuit de Anorexia was ik erg perfectionistisch ingesteld en stelde ik te hoge eisen aan mijzelf.
Want er was een gebrek aan eigenwaarde of beter gezegd : Selflove.
Ik deed meer dan dat ik aankon en omdat ik altijd alles perfect wilde doen ging juist van alles fout.

je zou het bijna selffulfilling prophecy kunnen noemen.

maar er is meer .. Anst voor afwijzing , kritiek ,schuldgevoel of jezelf willen bewijzen.

Misschien is het in het begin heel moeilijk om je eigen grens aan te geven , maar probeer het is , luister echt naar jezelf. Hoevaker je dit doet hoe beter je je gaat voelen! je bent goed genoeg  zoals je bent!

                                       En verwen jezelf elke x wanneer je het probeerd! 







Waarom ik deze blog begin!


                                                             Hoi Allemaal,


                                        Mijn naam is Nikita en ik ben 24 jaar oud.







Als er iets is waar ik wat aan wil doen is het wel dat mensen meer van zichzelf moeten houden.

Waarom?


Omdat ik zelf weet hoe het is om onzeker te zijn , en ook omdat ik heb gevochten met de ziekte Anorexia.

9 jaar lang heb ik in een strijd gezeten , van het randje op de dood naar nu ervaringsdeskundige bij het leontienhuis.


Soms weet je totaal niet waar je moet beginnen , maar soms weet je het al maar lukt het je niet om het uittevoeren .

Word je ook zo gek met jezelf vergelijken , de ene instagram account na de andere met het perfecte lichaam, Niet de kleding aandurven doen wat je zo leuk vind?


Geloof me ,  Jij kan het veranderen en misschien kan ik je er een beetje bij helpen